Mensen een lesje leren, in het echt …

Dat ben ik. Of was ik. Hoop ik…

Ik bedoel niet de tegenwoordige betekenis van het gezegde ‘ze een lesje leren’. Ik heb nooit actief geprobeerd dingen te saboteren, of mensen voor de gek gehouden, of zorgen dat ze falen, of wat dan ook maar in die richting.

Maar waar ik de laatste tijd mezelf steeds meer op betrap is dat ik de ‘leraar in mij die ik niet zo mag’ onder ogen zie in mezelf. Dat wil zeggen: de leraar die dingen doet, op een bepaalde manier, een niet zo goede manier, en het rationaliseert met ‘misschien leren ze er van’. Op zijn ergst komt er schreeuwen bij kijken (letterlijk of figuurlijk). Op zijn best wring ik mezelf in bochten om mijn boodschap voor het voetlicht te krijgen. Daardoor kom ik in houdingen terecht die niet bij me passen. Die Hernia van mij is denk ik de manier waarop mijn lichaam luid en duidelijk HO roept.

Wat ik geleerd heb is:

  1. Op deze manier mensen een lesje leren is heel slecht voor mijn eigen emotionele gezondheid. Het haalt me weg bij dingen die voor MIJ werken.
  2. Ik heb een hekel aan de persoon die ik word terwijl ik probeer op die mensen (ik zal ze anoniem houden) in te werken.

In feite leerden die mensen zelden wat ik hoopte dat ze zouden leren. Het betekent niet dat ik ongelijk had. Het betekent waarschijnlijk wel dat het niet aan mij was om ze dat te leren. Doet me denken aan wat een oude theosoof in mijn eerste loge zei: Hameren helpt een spijker niet uit de muur. Ik begreep wat ze bedoelde, en toch heb ik op een heleboel spijkers geslagen sindsdien. En ze kwamen er niet uit.

Ik heb dit lesje met veel moeite geleerd: soms is weglopen het enige wat je kunt doen. Laat ze hun eigen lesjes maar leren. En als je er over na denkt: welke controll-freak probeert voor een ander te bepalen welke les ze moeten leren?

Ik begin er achter te komen wat mensen bedoelen als ze zeggen: “voor jezelf zorgen komt op de eerste plaats”. Ze bedoelen niet dat je op moet houden met geven. Ze bedoelen dat je een manier moet vinden waarbij je jezelf niet verwaarloosd. En misschien, op die manier, is wat je te geven hebt ook nog de moeite waard.

8 gedachten aan “Mensen een lesje leren, in het echt …”

  1. Bezie alleen al het verschil tussen de termen ‘mijn boodschap’ of ‘jouw boodschap’. Terwijl het over dezelfde boodschap kan gaan, maar elk met een verschillende bril op.

    Mensen denken en handelen vaak verschillend, maar vertonen tegelijkertijd ook vele raakvlakken met elkaar. Zelfs uit onverwachte hoek. Dan is ‘er iets in hameren’ juist helemaal niet nodig.

    1. Tja – wat objectief nodig IS en wat nodig VOELT zijn vaak twee verschillende dingen.

      Voor mij is de essentiële les niet dat het niet nodig is, maar dat het niet KAN. Als ik gewoon mijn ding doe, komt mijn mening al luid en duidelijk over.

      Meer doen wat vanzelf al komt is ongezond – voor mijzelf, maar het helpt ook ‘de ander’ niet. En hoewel mystiek het ik en de ander niet zo verschillend zijn, is het in de praktijk ook heel belangrijk om te respecteren dat mijn verantwoordelijkheid niet meer is dan wat ik doen kan – en dat het niet mijn verantwoordelijkheid is de ander op diens verantwoordelijkheden te wijzen.

  2. Katinka, misschien dat het volgen van je eigen astrologische transits je iets kan helpen. Op astro.com kun je een account aanmaken en je geboortegegevens invoeren, dan kan je dagelijks gratis je eigen astrologische tendenzen die er in je huidige leven spelen volgen en jezelf beter begrijpen, ik heb er zelf al veel aan gehad, groetjes, en beterschap, rafie

  3. Ik heb jouw antwoord even in mij opgenomen. Mijn advies blijft toch gewoon jezelf te zijn. Ik bespeur in de gegeven reacties een jonge dame die vooral zoekt naar betekenissen en antwoorden, terwijl ze al in jezelf besloten liggen. (en eigenlijk weet je dat)

    Soms kan juist het bewust zoeken naar iets een onderliggende factor van afleiding worden. Uiteraard betreur ik jouw hernia en ik wens je daar veel herstel mee, maar soms kan een hernia gewoon een hernia zijn zónder specifieke achterliggende betekenissen.

    Ik waardeer een nederlandse versie van een forum vanuit een theosofische achtergrond, waar vooral ruimte bestaat voor persoonlijke meningen en achtergronden. Theoretische theosofie heeft geen waarde zonder praktische theosofie, maar praktische theosofie heeft geen waarde zonder de persoonlijke inbreng van wat in mensen leeft en speelt. Bewust of onbewust speel je hier duidelijk op in.

    1. Dit blog is inderdaad bedoeld als plek voor praktische en theoretische theosofie (in ruime zin van dat woord).

      Ik kan het niet meer vinden, maar iemand wou op de hoogte blijven van reacties. Ik heb de mogelijkheid toegevoegd dat mensen elke dag reacties op dit blog per email thuis gestuurd krijgen:
      http://www.overpeinzende.nl/abonneren/
      Dus niet zoals iemand vroeg alleen de reacties op de eigen reacties, maar alle reacties.

    2. Overigens: ik zoek inderdaad naar betekenissen en antwoorden, en uiteraard zitten die van binnen. Ik deel op dit blog niet meer dan die aspecten van dat proces die ik kan verwoorden en waarvan ik het gevoel heb dat ze voor een publiek interessant zijn.

      Overigens ga ik er helemaal niet voetstoots vanuit dat de hernia een spirituele betekenis heeft of zo. Wel dat ik op grond van wat ik in de praktijk KAN doen (en dat is nu duidelijk minder dan twee maanden geleden), en op grond van wat ‘werkt’ mijn pad in dit leven moet zoeken. En dat kan inhouden dat ik los laat waar ik 17 jaar mee bezig geweest ben. Omdat het niet meer werkt.

      Hoe het voor mij meer werkt is overigens dat de hernia me gedwongen heeft minder voor de pc te zitten. Veel in bed te liggen. Veel bewuster te bewegen. Tijdens zo’n proces is er gelijk ook ruimte om allerlei aspecten van het leven te revalueren. Bovenstaande stukje is daar een resultaat van.

Reacties zijn gesloten.