Leven na de dood, karma en het Tibetaans dodenboek

Fascinatie met de dood en wat daarna gebeurt is even oud als de denkende mens, lijkt mij zo. Het geloof in leven na de dood heeft psychologen veel hoofdbrekens bezorgd. Hedendaagse evolutionaire psychologen gaan er vanuit dat we (in meerderheid) geloven dat er iets na de dood is, om te voorkomen dat we voor die tijd gaan wanhopen.

Op mijn website heb ik van alles verzameld over karma, reincarnatie en bijna dood ervaringen. Daarvan is het artikel van Susan Smit, die mij geinterviewd heeft, het meest populair. Goede tweede is de samenvatting door Boeddhistisch theosoof Joann S. Bakula van het Tibetaans Dodenboek, de Bardo Thödrol, ofwel het Tibetaans boek van Leven en Sterven (wat een betere vertaling van het Tibetaans is).

Of we nu geloven dat er iets is na de dood, of met twijfel blijven leven, mijzelf bevalt de Boeddhistische benadering van dit onderwerp wel: er over nadenken helpt de dagelijkse problemen te relativeren.

5 gedachten aan “Leven na de dood, karma en het Tibetaans dodenboek”

  1. mijn vader is aan het sterven.
    een korte verzoek om informatie.
    heeft u enige idee waar ik het stuk “hart advies: het helpen van stervende” uit het tibetaanse boek van leven en sterven” gedigitaliseerd kan vinden? (word of pdf bevoorbeeld)
    dat zou ik heel graag op willen sturen aan mij hele familie.
    hartstikke bedankt voor het lezen

  2. hoi marischka, misschien wel te laat maar ik heb iets uit het geïllustreerde tibetaanse dodenboek, wat ik je kan mailen, het is in word. ik weet niet hoe ik je kan bereiken, het staat niet bij je reactie, dus neem gerust contact met me op via ginnywarner1975@gmail.com.

    liefs,
    ginny

  3. al reizend in azie heb ik veel over het boedhisme geleerd.beoefend heb if meer hinduistishe meditaties,vanhuisuit ben ik katholiek opgevoed.toen mijn partner overleed heb ik het tibetaanse dodenboek dat zowel ik als hij hebben gelezen aan hem opgedragen,de eerste dagen bij zijn lichaam,daarna bij zijn graf..
    het was het enige wat ik kon bedenken en het gaf me troost mijn eigen stem te horen,meestal rustig,soms vol emotie.mijn vraag:de voorwaarden in de eerste blz.daar aarzelde ik,of ik de aangewezen persoon was,maar niemand anders zou het doen..en het voelde ook te vreemd om naar een tibetaanse monnik in amsterdam op zoek te gaan….

    1. Het zelf voorlezen van het Tibetaans Dodenboek is niet traditioneel, maar ik zou niet weten waarom je dat tegen zou moeten houden. Het voorlezen van het Tibetaans Dodenboek is een manier om tegen je partner te zeggen: ik laat je los, ga door naar het Licht. Dat lijkt me voor zowel voor jou rouwproces als voor het proces van je man een heel goede boodschap.

      Ik me voorstellen dat het wat vreemd voelt om een lama op te zoeken waar je verder geen band mee hebt.

Reacties zijn gesloten.