Intuïtie is misschien wel de centrale spirituele deugd. Ik las een stukje over een afgestudeerde zakenman die met reiki en dergelijke bezig was. Waarom was hij daarmee bezig? Omdat hij in contact wilde komen met wijsheid die voorbij intelligentie lag.
Feit is: onze cultuur stimuleert het denken. We leren uit het hoofd, redeneren, feiten opzoeken enzovoorts. We halen examens, meten van alles en zo meer. Hoe nuttig dat allemaal ook is – op een gegeven moment is het inzicht niet te vermijden dat al dat denken niet tot wijsheid leidt. Voor spiritueel evenwicht is ook intuïtie nodig.
Overigens: intuïtie zonder ratio is net zo uit balans als het omgekeerde. Ik was heel blij in een biografie van Rudolf Steiner te lezen dat hij wiskunde een belangrijke training vond. Hij was van mening dat wie spiritueel onderzoeker wilde zijn, ook rationeel moest kunnen denken.
Ik ben nog steeds bezig met Consciousness, an introduction van Susan Blackmore. Zij zegt over intuïtie dat het een gevolg is van keihard werken. Grote wetenschappers bijvoorbeeld die tot een nieuw inzicht komen zijn al tijden met dat onderwerp bezig. Maar het inzicht dat de zaak op zijn kop zet komt vaak tijdens een wandeling, onder de douche, of wat ook – op de een of andere manier komt het brein door hercombinatie van wat het al wist tot een nieuwe conclusie. De grote vraag is: is dat een bijdrage uit een of ander kosmisch veld, of is het ‘gewoon’ een gevolg van de processen in het brein?
En als het dat laatste is, geld dat dan ook voor alle andere vormen van intuïtie ?
Intuïtie Katinka… is dat niet het Hoger[e] Weten/Kennen? Dat wil zeggen a-priori en tegenover het denken, de ratio, het op het praktische gerichte verstand?
Inruïtie staat tegenover het discursieve denken. Het denken dat stap voor stap leidt naar [een ander/nieuw] inzicht. Het is het weten/kennen zonder zelf te weten en kunnen verklaren hoe die kennis tot stand is gekomen. Daarmee kan het niet anders dan dat intuïtie het product van hard werken is. Iemand is in staat tussen ‘oorzaak en gevolg’ waar te nemen, weet dat elke oorzaak ook een gevolg in zich draagt en elk gevolg een oorzaak, maar weet voornamelijk waar te nemen tùssen oorzaak en gevolg als ‘de tussenliggende verbanden’.
En zou dat iets te maken kunnen hebben met reïncarnatie? Met aangeboren kennis? Ik denk aan mijn dochter. Zij zei op twee en een half jarige leeftijd: “Pap… weet je wat ik zo oneerlijk vind? Dat ik wéér dit leven door moet om alleen maar wéér te sterven.
Intuïtief Katinka?
Ik denk dat intuïtie en rede elkaar aan vullen – verder, bedankt voor je aanvulling.