Vrije wil en karma

De vrije wil is een belangrijk onderwerp in de Westerse filosofie – het wordt doorgaans gecontrasteerd met predestinatie. Dit leidt, jammer genoeg, tot een alles of niets discussie als we niet oppassen. Predestinatie, karma en het lot worden allemaal weleens gebruikt  om te zeggen dat wat is, zo moest zijn. Jammer genoeg leidt dit soms tot de conclusie dat we geen controle over ons leven en onze toekomst hebben.

Toen ik deze vraag op een Theosofisch forum stelde, reageerde iemand met een uittreksel van een debat dat ze in psychologische context regelmatig gevoerd had: is het misschien zo dat sommige mensen bedoeld zijn om een leven lang alcoholist te zijn?

Als je het zo formuleert klinkt het afschuwelijk. Aan de andere kant: het is duidelijk dat veel alcoholisten hun leven lang alcoholist zijn. Sterker nog: zelfs mensen die geen druppel meer drinken zijn vaak geneigd te zeggen dat ze alcoholist zijn, omdat ze zich realiseren dat een drankje ze weer in het diepe kan gooien.

Theosofen hebben het in dit verband vaak over ‘je karma uit werken’. Dat wil zeggen, als we door iets afschuwelijks heen gaan, werken we karma uit. Het idee is dat als het karma dan over is, de dingen vanzelf beter worden. In de oorspronkelijke literatuur werd geïmpliceerd dat je snel of langzaam door je karma kon gaan: snel en diep, of langzaam en vol te houden.

In het geval van alcoholisme betekent dat, voor mij, heel eenvoudig dat over je verslaving heen komen het zelfde is als je karma uit werken. Of, zoals ik verderop in de discussie zei: er is een noodzaak (zeker in het geval van alcoholisme) om te vechten voor een zo zuiver mogelijk leven, of we er nu in slagen of niet. Het vechten zelf creëert nieuw (positiever) karma.

Als je karma ziet als een gewoonte, dan is elke poging de gewoonte te overwinnen een begin van het helemaal overwinnen in de toekomst.

In het Boeddhisme is karma een van de vijf niyama’s. Dat wil zeggen: een van de wetten van oorzaak en gevolg. [Dit heb ik van het Boeddha Forum, dat ik recent heb over genomen]

De andere zijn:

  1. Utu Niyama
    Physieke anorganische ordening, bijvoorbeeld  seizoensverschijnselen of wind en regen.
  2. Bija Niyama
    Dat zaden ontkiemen, in de fysieke organische wereld.
  3. Karma Niyama
    De wet van oorzaak en gevolg toegepast op het leven: wenselijke en onwenselijke handelingen hebben corresponderende goede en slechte resultaten. Het gaat niet om beloning en straf, maar om de natuurlijke gevolgen van wat we doen.
  4. Dhamma Niyama
    De orde van de norm, dwz alles wat voldoet aan de natuurlijke stand van zaken. De wetten van de zwaartekracht, maar ook de natuurlijke redenen om een goed mens te zijn en alles wat de aanwezigheid van een Bodhisattva vanzelf tot gevolg heeft.
  5. Citta Niyama
    Processen van bewustzijn, o.a. telepathie en andere parapsychologische verschijnselen.

Met andere woorden: de natuurwetten, de waarheid als bron van wat juist is en bewustzijn zelf zijn oorzaken die niet op karma leunen.

Ik ben er niet van overtuigd of het heel logisch is om oorzakelijkheid in deze vijf op te splitsen, maar het helpt in elk geval om om te gaan met een aantal lastige issues die vaak bij karma worden getrokken:

  • Ons bewustzijn is niet afhankelijk van karma, vandaar dat we uberhaupt ons slechte karma kunnen overwinnen.
  • De fysieke natuur, stormen, vuur, aardbevingen e.d. zijn niet onze persoonlijke verantwoordelijkheid.

Verder uitgewerkt: Karma is dus niet alles wat ons overkomt. Er is, en dat is eigenlijk heel logisch, van alles dat gewoon maar gebeurt, dat we niet persoonlijk verdiend hebben of over onszelf hebben afgeroepen.

Als mijn baas een klojo is, zou het kunnen zijn dat ik in die situatie zit omdat ik zelf een klojo was in een vorig leven. OF ik zit in die situatie omdat hij, om wat voor reden dan ook, besloten heeft niet erg aardig te zijn in dit leven. Het is natuurlijk waarschijnlijker dat hij gewoon niet al te gevoelig is, of thuis problemen heeft, of wat dan ook. Hoe het ook zei, het hoeft helemaal niets met mij van doen te hebben.

De tweede misvatting is omdat wat ons gebeurt ons karma is, we er dus niet uit kunnen komen. Maar karma is niet alleen wat we in het verleden voor onszelf en anderen gecreëerd hebben, het is ook wat we nu doen. En dat omvat hoe we nu met een situatie om gaan.

Terug naar die irritante baas: Hoe ik met hem om ga heeft waarschijnlijk invloed op hoe hij met mij om gaat. Ik kan weg lopen. Ik kan de organisatie helpen te groeien voorbij de dingen die mis gaan. Dat is allemaal ook karma en mijn HOUDING bepaalt welk pad ik kies.

Als je vanuit de blik van de niyama’s naar karma kijkt, weet je ook beter wat je met aardbevingen e.d. moet. Als het niet meer is dan een natuurlijk gegeven, dan verdienden de mensen die het ondergaan het niet, en zullen ze dus – door karma – gecompenseerd worden voor hun lijden. Ook: omdat ze NIET verdienden te lijden, is het een goede daad om te helpen wie geholpen kan worden. Dit zou vanzelfsprekend moeten zijn, maar op de een of andere manier is het dat nooit.

Om Blavatsky te parafraseren: je onthouden van een goede daad, is al een slechte daad. Met andere woorden: als je goed kunt doen en je doet het niet – om wat voor reden dan ook – dan krijg je later karmisch gedoe.

45 gedachten aan “Vrije wil en karma”

  1. “Met andere woorden: als je goed kunt doen en je doet het niet – om wat voor reden dan ook – dan krijg je later karmisch gedoe.”

    Dat is een interessante opmerking, want was is “goed” en wat is “kwaad”? Goed en kwaad is voor iedereen anders.

    Zou het niet gewoon zijn dat alles wat je doet een gevolg heeft? Sommige gevolgen zien we als goed en andere als kwaad?

    1. Ik heb altijd grote problemen met dit type redenering. Als ik persoonlijk voorkom dat een kind te eten krijg, dan is dat slecht. Als ik persoonlijk kan zorgen dat iemand zijn school af maakt, is dat goed. Een heleboel dingen zitten daar tussenin natuurlijk, maar om nou helemaal een ethische grondslag te ontkennen gaat me veel te ver.

      1. Ik ben met stomheid geslagen over dit antwoord van Katinka.
        Als er iets is waar je evt. mee verder kunt in het ontrafelen van je eigen denken en zijn, is het wel dat goed en slecht denken.
        Dat is aan de mens voorbehouden, en dus op de één of andere manier een grondslag in het menselijk denken, t.w. van onze dwaalweg of illusie.
        Zij bovendien opgemerkt dat de arrogantie waarmee Katinka hier karmisch “gedoe” noemt, alsof ze het in haar broekzak heeft… het enige verschonende is dat mensen door de eeuwen heen alleen aan hun eigen fortune en misfortune van dat moment in dat verband hebben gedacht.

        In dat kader neem ik de gelegenheid te baat om hier te citeren wat ik elders las maar zelf niet goed kon verworden: dat wat ik op deze site herken onder het mom van van theosofie. Op de een of andere manier had ik aan dat theosofie verbonden dat het wel ergens over zou gaan, maar ik zie slechts dit gebeuren:
        “Hoe meer ik mij verdiep in newage en de moderne spiritualiteit hoe meer mij opvalt hoe deze stromingen zich voordoen als een alternatief voor de materiële wereld van consumentisme en egoïsme, maar in feite naadloos aansluiten op die wereld en er legitimering aan geven. Visualiseren, mediteren, positief denken: allerlei culturen en religies worden geplunderd, ideeën uit de context gehaald en als hapklare brokken opgediend. Het is de geestelijke variant op ons consumentisme. Zoals we inmiddels voedingsmiddelen, literatuur, films, meubels e.d. uit de hele wereld ons huis binnen halen, zo importeren we ook eeuwenoude ideeën, geven ze een nieuw vernisje en pronken ermee totdat zich een nieuwe trend aandient.”

        Mocht iemand nog een geheel andere interpretatie dan de hier op het ego geschoeide oeverloze zeikverhalen willen horen, houd ik mij aanbevolen.

        1. Curieus spdat je dat haalt uit mijn opmerking dat je niet alles van zijn ethische kant kunt ontdoen, en dat dat essentieel is bij een goed begrip van karma.

          Inderdaad, ‘karmisch gedoe’ was inderdaad wat nonchalant voor een begrip dat gebruikt wordt om ziekte en dood te verklaren.

          Maar ziekte en dood zijn dan ook zo groot dat ik mijn handen er liever vanaf trek: ik ben niet arrogant genoeg om er iets over te durven zeggen.

          Ik richt me liever op die aspecten van de leer die ons vooral aansporen om het zelf zo goed mogelijk te doen. Dat is dan ook alles dat ik in mijn vorige reactie hier heb proberen te zeggen: dat er zoiets bestaat als ‘je best doen’.

          1. Nou, je bent weer leuk afstandelijk en denigrerend bezig. “curieus”ja.
            Het is niet gek dat ik dat eruit haal.

            Over je verdere opmerkingen:
            Ten eerste gaan we allemaal dood en is het dus uiterst vreemd dat het zo’n taboe onderwerp is. Waarom zou je daar niets over zeggen?
            Ten tweede is ziekte iets heel anders, en ik heb iemand ontmoet die daar duizenden over kan verhalen. omdat hij daar karmisch beladen zijn leven lang mee bezig is geweest.

            Maar goed ja, ik had zeker wel begrepen dat je zoiets bedoelde.
            Ik had gedacht dat theosofie wel dieper op het bestaan van de mens in zou gaan.
            Als nou al ons “goed” proberen te doen juist steeds mislukt, is dat dan niet precies de reden waarom mensen zich vragen gaan stellen?
            Berust onze indeling in goed en fout misschien niet juist op waandenkbeelden?
            Is misschien juist ons denken in goed en fout niet datgene, wat ons verhinderd te zien hoe het werkelijk zit?
            Is ons denken dat we goed doen en zijn niet de grootste ego-waanvoorstelling die je van jezelf maar kunt hebben?
            Kortom, je best doen is zeker goed, opdat je ziet dat het niet werkt. Anders is het lucht.

          2. Ieder zijn uitdagingen. Ik ben heel blij dat er mensen zijn die het onderwerp ziekte of dood niet uit de weg gaan als het om karma gaat. Maar voor mij, op dit moment, lijkt het te veel op mensen zeggen dat het hun eigen schild is, als hun moeder kanker krijgt, of zo.

            Verder spreek ik alleen namens mijzelf, niet namens de theosofie in het algemeen of iets dergelijks. En je zult het moeten doen met mij zoals ik ben, beperkingen en al. Iemand anders zijn behoort niet tot mijn talenten.

  2. In de bijbel staat ergens een verhaal over Job. Job was een godvrezend wijs man die doordat hij zo godvrezend was heel rijk was geworden. De duivel werd jaloers op Job en ging naar God, en vroeg God of hij Job van het leven mocht beroven. God gaf daarna de duivel toestemming om Job alles aan te doen wat hij maar wilde, maar hij mocht hem niet van het leven beroven, want zo zei God…”ik hou van Job”. Job werd straat en straatarm, kreeg lepra, zijn hele familie ging dood en hij raakte al zijn vrouwen kwijt. en zijn hele huis werd door een aardbeving verwoest en al zijn vee stierf, maar Job begreep zijn lot helemaal niet. En hij vroeg zich af “Wie is het die het raadsbesluit omsluiert zonder verstand?” Zijn vrienden kwamen bij hem langs om met hem te rouwen, maar hij vond bij hen geen troost omdat ze met hem gingen ruziemaken, want ze zeiden dat hij dit ongeluk had verdiend, en dat het een straf van God was. Daarna werd Job kwaad op God, hij schreeuwde het uit tegen God, en hij vroeg God waaraan hij dit had verdiend, en waarom God hem met het lot zo op de proef stelde. Daarna gaf God Job gelijk en zei dat hij het niet verdiend had, Job trouwde opnieuw en kreeg weer kinderen en werd hij nog veel steenrijker en gelukkiger dan hij ooit geweest was. En zijn vrienden die God de schuld hadden gegeven moesten maken dat ze wegkwamen, omdat ze volgens God de waarheid geweld hadden aangedaan.

  3. Genetische aanleg zou je als een fysieke blauwdruk kunnen bestempelen voor de eigen karmische nalatenschap, gedurende de talloze levens die zijn geleid. Want karmisch worden we aangetrokken tot die groep mensen waar al de geboorte in een gezin plaatsvind.

    Binnen ons persoonlijke bestaan hebben we deels invloed op de omstandigheden waarvoor we komen te staan. We hebben echter niet altijd inzicht in het hoe en waarom, zeker wanneer karmische oorzaken ‘buiten’ dit bestaan in vorige levens liggen besloten.

    Zo kan iemand die een rechtschapen leven leiden en toch een dodelijke ziekte ontwikkelen, of andere omstandigheden tegenkomen waarin hij/zij lijdt. (bv.het verlies van een kind)Betekend dit automatisch dat dit een straf is als gevolg van een oorzaak uit een vorig bestaan? Dat zou iets te simpel beredeneerd zijn, want onze kennis binnen dít bestaan is hiervoor onvolledig. Ik geloof niet zozeer in belonen en straffen. Karma is neutraal en wordt ieder moment door onszelf in gang gezet. Karma als het ritme van het bestaan, niet oordelend, neutraal, maar altijd werkzaam in diens uitwerking.

    Wanneer iemand alcoholist is of een dodelijke ziekte ontwikkeld, heeft ieder van ons binnen dit bestaan de keuze hoe om te gaan met de gegeven omstandigheid. Ook hier zien we meestal genetische aanleg, alsof het ‘script’ van een mogelijk te volgen verhaal al gereed ligt. Het unieke van de vrije wil ligt in het gegeven dat we hier zelf invulling aan kunnen geven, ongeacht de uitkomst van het levensverhaal.

    Een alcoholist/probleemdrinker kan inderdaad stoppen en vervolgens lijden (omdat het de zucht naar alcohol gedurende dit bestaan blijft meedragen) of een alcoholist kan blijven drinken, dit integreren binnen zijn bestaan en lijden omdat hij/zij niet van de drank kan afblijven. Hetzelfde geldt voor het ontwikkelen van een ernstige ziekte. Men kan de ziekte overwinnen, maar toch angst behouden dat de ziekte eventueel terug komt of men overlijd aan de ziekte. Hier tegenover staat natuurlijk ook de vreugde van de overwinning en de kracht (levensles) van de ervaring. Belangrijk blijft nooit te oordelen over de karmische levensles die de pelgrim van het bestaan volgt.

    Wat is lijden en de functie van het lijden? Er bestaat geen eenduidig antwoord op die vraag, slechts de ervaring dat lijden (tegenover vreugde) onvermijdelijk als een karmische resultaat wordt uitgewerkt. Een resultaat die we zelf ieder moment van actief bestaan in gang zetten.

  4. Daar ben ik weer even.
    Want ik vind het toch fijn dat heir het vraagstuk van het menselijk lijden weer even wordt genoemd.

    Frank heeft gelijk, dat karma neutraal is, en overgeërfd.
    WIJ vinden iets vervelend of niet en maken op die manier onderscheid tussen slecht en goed karma.
    En dat vertroebelt de zaak inderdaad enorm, want karma is gewoon het -heel letterlijk- natuurlijke gevolg van wat daarvoor was.

    Wij als ego-individuen zien het dan als iets wat óns treft en gaan er met onze specifieke denkmachine mee aan de haal. Dat is een ego zaak met haar geheel eigen menselijke wetten van hoe we dat beleven.
    De illusie-werkelijkheid zal ik maar zeggen.

    Toen ik jong was, herinner ik me, dacht ik als ik me rot voelde: pijn is een signaal van de natuur dat er iets mis is.
    Pijn is van een niet geringe betekenis ook voor het overleven van onze soort, want mensen die geen pijn voelen (neem lepra-patiënten) verliezen alsmaar meer stukjes van zichzelf doordat ze de pijn niet voelen.
    Je kunt dat proces tegenwoordig ook heel goed op geestelijk niveau waarnemen.

    Dus het is voornamelijk oeverloos gezeur wat wij doen, ons “lot” bevechten en erop kankeren dat ons iets beroerds treft…..
    ieder heeft zijn lot en dat past ook mooi in een eerdere discussie over de vrije wil. Wij worden van A tot Z gestuurd door karma.
    Dus waarom komt dat woord karma pas om de hoek kijken als er iets niet fijns gebeurt?

    Het onderwerp moet op een veel dieper niveau aangepakt worden wil je er zicht op krijgen. Dat we als mens steeds de boel sturen om het zelf beter te krijgen is toch overduidelijk de oorzaak van karma. De natuurwetten laten niet met zich spotten. Iedere oplossing creeërt weer een nieuw probleem, en dat alles erven we over van onze (voor)ouders. Dat we dan bv. gaan drinken om de problemen te vergeten is weer aanleiding voor nieuw karma, verslavingen.
    Verslavingen aan problemen oplossen wordt hier niet genoemd, maar dat is ook een welbekende these days die niemand als negatief ervaart.
    Behalve dan als je steeds meemaakt dat anderen meteen klaar staan met nergens op slaand “goed” advies en dat dat de normaalste zaak van de wereld wordt gevonden in het huidige tijdsgewricht. Terwijl de problemen zich wereldwijd zodanig opstapelen, dat niemand er nog een weg uit weet.
    Is dat niet onzettend paradoxaal en tot nadenken stemmend?

    Aan de andere kant erven we allerlei talenten, wat ook karma is en dat wordt dan als goed gezien. En geprezen! en zo blijft dat ook in stand en verergert de boel, want we worden allemaal toenemend uit elkaar gespeeld daarmee.
    Net als je pijn of pech als goed kunt zien, kun je talenten als slecht zien omdat dat huidige verrotte situatie verergert. Bv. om de status en evt. rijkdom die je daarmee kunt vergaren en waaraan je dan weer moet/wil vasthouden.

    Het geeft dan ook volgens mij totaal geen pas om een karma als een individueel lot te zien wat die persoon zelf gedaan heeft.
    Sterker nog, het is weer een ziekte van deze tijd, een gevolg van die toenemende verschillen, wat tot een spelletje van verdeel en heers in plaats van compassie kan leiden en ieder zgn. verantwoordelijk maakt voor zijn eigen leven.
    Wij allemaal geloven nu dat dat zo is: dat je verantwoordelijk bent voor je leven en daar iets aan moet doen. Zo worden, werdenn, zou ik haast zeggen want de einde-tijds-verschijnselen stapelen zich op, wij de god van ons universumpje in complete tegenspraak met de werkelijkheid.
    Maar in overeenstemming met ons karma.

    Dank u.

  5. Dan nog het laatste alineaatje van Frank over het lijden.
    Complete bullshit natuurlijk, als je de aids-doden of honger-door-hoge-voedselprijzen doden of wat er allemaal plaatsvindt op deze aardkloot bekijkt, als gevolg van onze volle supermarkten.
    De mensen in die situatie die nog in staat zijn om ons daarover te vertellen, brengen blijkbaar bij lange na niet het effect teweeg van een bewustzijn in het rijke westen dat wij, en wij alleen, daar verantwoordelijk voor zijn.
    Ik ken dat wel ja, hoe op TV de held of heldin wordt bejubelt die moedig opstaat om over de situatie te vertellen, en vakkundig wordt doodgeknuffeld, waarna we weer overgaan tot de orde van de dag.
    Er wordt helemaal niets uitgewerkt in het echt.

    Wij hebben het beste karma, of niet soms? En vragen ons daarom niets af! Hebben is houden.
    En is ziende blind en horende doof.

    Internet staat gelukkig nu wel vol met verhalen over wat er gaande is, maar dat druppelt niet of nauwelijks door in de reguliere media en politiek. Wij vieren feest op onze zinkende Titanic, blijven gezellig navelstaren.

    Maar de vraag, waarom dat lijden? heeft wel degelijk een antwoord. Een vreemd antwoord, voor een mens nogal koud. Maar wel mooi.
    Daarvoor moet je weten dat wij een laatste loot zijn aan de evolutie op de aarde. Zij was eerst woest en ledig, maar op het moment dat ze energie verliest en teveel afkoelt ontstaat leven zoals wij dat kennen op het oppervlak, een manteltje om de aarde warm te houden.
    Hoe dat kan weet ik niet en heeft te maken met dat alle cycli in het universum elkaars gelijke zijn. (Een soort genie, Siegfried Willem Bok, heeft dit allemaal uitgevogeld, als gevolg van zijn pijnlijke Karma dan, en volgens mij is het waar).
    Hij kan in ieder geval ook een heel energetisch verhaal vertellen over hoe het in de Kosmos werkt, en wij zijn daarin een deeltje. Een deeltje, die alle voorgaande stadia in de aardse evolutie tot ontbranding brengen (we stoken alle fossiele platen-resten uit voorgaande evolutie-periodes op), en o.a. zo voor de benodigde energie voor het handhaven van het leven op en van de aarde (waarbij je bij leven moet denken aan alles wat beweegt) zorgen.
    Wij doen dat uit onwetendheid, en onze onwetendheid is wat ons doet lijden.
    Die onwetendheid is weer het gevolg van een scheiding tussen denken en weten.
    Wij kunnen, in tegenstelling tot de andere soorten, niet voelen hoe we deel zijn van het geheel. Dat is een degeneratie, zo als de hele ontwikkeling altijd gaat van iets met heel veel energie naar verlies ervan, en vechten om het te behouden.
    Dat niet-weten, ons geen onderdeel voelen van de waarlijke levende energie die het leven bepaalt, maar in het denken opgesloten zitten en onze eigen oplossingen moeten zoeken, maakt nu (kort door de bocht gezegd), ons zoeken naar het zgn. spirituele. En alle hyperreacties die dat geeft over verlicht zijn e.d.

    Nou ja, voor al die verhalen kan je bij de persoon in kwestie zijn. Ik geef maar een voorzet over de kwesties die hiermee te maken hebben, het bij elkaar komen van religie en wetenschap in deze tijden, en iemand die dat kan duiden.

    Het zal wel geraaskaal lijken zo, but it is’nt in reality.
    Groetjes Marg

  6. De Geschiedenis Van De Vrije Wil En Het Morfogenetisch Veld.

    In het tijdloze, wat voor ons als het begin aanvoelt, is er niets anders dan uitsluitend gedachten zonder enige ervaring. Gedachten gehuld in het perfecte eeuwige licht, met kennis van -alles wat is, was, en zal zijn-. Gedachten-licht, met een onstuitbaar verlangen om -alles wat is enz- te doen ervaren. Om -alles wat is enz- te kunnen ervaren heeft dit perfecte gedachten-licht, zonder iets van volume, kracht of oneindigheid te verliezen, zich in oneindig veel lichtjes (autonome, omnipotente en eeuwigdurende entiteiten) gedeeld. Dit moment zou je de -1e big-bang- kunnen noemen. Het moment van bovengenoemde deling, is het moment dat -het plan van alles wat is, was en zal zijn- als een uitgerolde film (*morfogenetisch-veld) binnen een tijdloze constructie, waarvan elk mogelijke fractie van een beweging, binnen een eigen frame vast ligt en alle(!) facetten van het plan voor u als autonome, omnipotente en eeuwigdurende entiteit gelijktijdig en tot in het kleinste detail zichtbaar zijn, en dat -dat-, het moment van deling, het moment is waarop u zich bewust wordt van uw vrije wil.

    Natuurlijk is -de uitgerolde film- een beeldspraak en bestaat het morfogenetisch-veld uit energie die d.m.v. trillingen een golflengte voortbrengen die zich buiten onze natuurlijke visuele waarneming bevindt en waarmee wij met alles en iedereen verbonden zijn. Wij kiezen (incarneren) ervoor vanuit deze begin-positie, uit vrije wil een fragment uit het plan van -alles wat is enz- te vervullen, doch door de constructie (materie/lineaire tijd) waar wij ons in geplaatst hebben, ervaren wij ons -vrije wil denken- binnen dit hier en nu.

    Het komt het er dus op neer dat onze huidige beslissingen vanuit onze lineaire tijdsbeleving, een eeuwigheid geleden lijken te zijn genomen. Doch in werkelijkheid situeert onze vrije wil zich in het tijdloze *nulpunt, waar het verleden en het heden op één enkel punt, in het nu(l-punt), samenkomen en waar wij altijd met elkaar en alles mee verbonden zijn

    *Het morfogenetisch-veld, het akasha-veld, het nulpunt en/of het collectief bewustzijn, waar het gelijktijdig -nu, gister en morgen- is, zijn benamingen voor een gecodeerde super-informatiedrager, die er voor zorgt dat alles wat groeit en bloeit ook daadwerkelijk weet hoe en waar te groeien, zodat er geen voetjes uit uw oor groeien ofdat kippen eikels leggen, doch dat alles perfect op de juiste plaats terecht komt. Ook het zogenoemde voorgevoel, (hond weet wanneer baas thuiskomt) instinkt, intuïtie, de-ja-vous, bijna dood ervaringen, inspiratie, herinneringen, paranormale gebeurtenissen en herinneringen aan een ander leven, zijn allen producten van onze verbintenis met dit morfogenetische-veld. Een visioen of een voorspelling bijvoorbeeld, kan verklaard worden doordat men de eigen trilling zodanig veranderd dat deze aansluit op de trilling van het veld. Maar het komt veel vaker voor dat (de code niet gekraakt wordt) deze energie verkeert geïnterpreteerd wordt (bij bijvoorbeeld glaasje draaien) en er dan van betrouwbare waarneming geen sprake kan zijn.

    Liefde is de energie van intentie.

    Nadat wij onszelf in oneindig veel autonome, omnipotente en eeuwigdurende entiteiten hebben gesplitst, hebben wij onszelf, de mens gecreëerd om -het plan van alles wat is- te ervaren. Maar wat is dit plan van alles eigenlijk? Intrinsiek is het plan zonder oordeel of bemoeienis, doch precies wat het zegt te zijn, nl. een plan van alles. Elk blad er valt. Elke denkbare geboorte. Iedere ademhaling en alle gedachte. Elk denkbaar gevolg van iedere denkbare oorzaak. Alle denkbare bewegingen in alle denkbare vormen en maten in een eindeloze reeks gebeurtenissen in alle mogelijke combinaties, op ontelbare werelden, door alle tijden, met eindeloos veel mensen-soorten, vormen de elementen van het plan. Als wij in onze oorspronkelijke staat zijn, wat wij vanuit ons mens zijn -dood- noemen, kiezen, incarneren wij als omnipotente zelfbewuste eeuwigdurende entiteit met een vrije wil, om door middel van ons hogere zelfbewuste, een stukje van het plan op deze of een andere wereld te vervullen. Op het moment van keuze van onze incarnatie hebben wij een gedetailleerd overzicht en kennis van het leven dat voor ons ligt en alles wat daar bij hoort, en welke wij op het punt staan te gaan vervullen. Sommige levens duren 1 seconde, het andere 100 jaar of meer. Wij kiezen een fractie uit het plan, waar vanuit onze tijdloze positie geen verschil zit in de tijdsduur van 100 jaar of een seconde. Het ene leven is misschien rijk gevuld met liefde en geluk, terwijl het andere leven wordt vergiftigd door verdriet en ellende. Beide modellen ondergaan een niet te beschrijven reeks van gebeurtenissen en ervaringen. Bezien vanuit ons mens zijn, vallen vooral de pijnlijke ervaringen, soms niet te bevatten. Maar gezien vanuit onze positie als omnipotente zelfbewuste eeuwigdurende entiteit, waar wij in het licht zijn, daar hebben wij zo een groot en niet te bevatten ander-soortig bewustzijn, dat niet te vergelijken valt met wat wij als mens als bewustzijn ervaren. Een bewustzijn waardoor wij in staat zijn om onszelf en onze medemens in onze ware en onvoorstelbaar mooie en liefdevolle energie waar te nemen, die wij allen in wezen zijn. Vanuit die positie kijken wij naar ons zelf, zoals liefdevolle ouders naar hun soms kibbelende kinderen in de zandbak kijken.

    Ons leven in, wat ik voor de herkenbaarheid de hemel noem, is hiërarchisch gevormd. Deze hemelse hiërarchie valt niet te vergelijken met de (rang-opvolgende) hiërarchie die de mens hanteert. Hemelse hiërarchie gaat over liefdes-energieën en de regulatie daarvan. Het hier boven genoemde gedachten-licht waar alles uit voort komt, vormt de basis voor de hemel. Het begrip -zo boven zo beneden- uit zich in de aanwezigheid van een keur van autonome, omnipotente en eeuwigdurende entiteiten, die uit puur licht bestaan en kunnen creëren met gedachtenkracht, in een decor van wondermooie landschaps-tuinen en stads en gebouwen-architectuur van een kosmische schoonheid die zijn weerga niet kent, omgeven door het prachtigste licht, bezwangerd door de meest aangename geuren, in het heerlijkste klimaat en waar de overtreffende trap van -prettig, geborgen en liefdevol- understatements van een niet te evenaren formaat zijn. Zielen komen voor in eindeloos veel varianten en bestaan uit trillingen. Zij bezielen alle materie en zijn de verbinding tussen leven en het morfogenetisch-veld. Wij, omnipotente zelfbewuste entiteiten met een vrije wil, zijn eeuwig. Ons hogere zelfbewuste verblijft tegelijkertijd in ons als incarnatie en als entiteit in de hemel. De Wetenschap kent dit fenomeen als super-positie. Sommige entiteiten incarneren nooit, of maar één keer. Maar altijd uit vrije keuze. Engelen hebben een aparte status en vormen de verbintenis tussen de hemel en de mens. Een engel kan ons leiden en helpen. Engelen zijn (onze wegenwacht) liefdevol, humoristisch, super-intelligent, hebben kinetische kwaliteiten en zijn onsterfelijk. De trilling van een engel is zodanig dat wij de engel niet kunnen waarnemen. Als een mens zijn trilling verhoogt door meditatie of bidden, komt men tot de meest natuurlijke vorm van communicatie met engelen. Liefdevolle intenties (ontsteken van een kaars/ritueel) gebed en meditatie zijn allen trilling-verhogende oefeningen. Experimenten hebben aangetoond dat -offensieve meditatie- of gebed met groepen van 3000 mensen of meer (kritische massa) effectief in staat zijn lagere trillings-velden te verhogen. Het morfogenetisch-veld is de natuur-wettelijke verbintenis tussen materie en gedachten en bevat de energetische blauwdruk hiervan.

    Als men een tak afbreekt, zal -het plan- welke de tak heeft opgebouwd, en niet de gene die de breuk veroorzaakt heeft, bepalen hoe de breuk verloopt. Met zagen wordt dit proces slechts verfijnt, doch geldt ook volgens hiervoor beschreven principe.

    1.Engelen, omnipotente zelfbewuste entiteiten en de hemel, 2. zielen en het morfogenetisch-veld en 3. alles wat wij als mens kunnen waarnemen of waarneembaar maken, zou onze wetenschap dimensies noemen.

    Hierboven heb ik al beschreven dat de vervulling van de incarnatie wat ons als mens betreft binnen een lineaire tijdsbeleving wordt ervaren. Doch vanuit het tijdloze nu(l)punt ligt dat heel anders. Daar kan op alle door-elkaar lopende tijdvakken worden geïncarneerd. Vanuit onze positie in materie is tijdloosheid een niet te bevatten concept.

    Ten aanzien van ons leven in een lineaire tijdslijn, van uit het oogpunt -het plan te ervaren- vereist de logica dat ook alle gevolgen van oorzaken (straf&beloning) volgens onze opvattingen van karma, binnen deze aardse context zullen plaatsvinden.

    Het is alleen maar logisch te bedenken dat een evolutie, een vooruitgang, een duurzame toekomst opbouwen alleen mogelijk zal zijn vanuit positieve energie. Negatief breekt af en vernietigd. Vanuit negatief zou er nu niets meer bestaan. Wat wij als negatief enz. ervaren is vaak een instrument welke dient als opstapje naar een positievere ontwikkeling, en is in wezen gebrek aan liefde. Licht in licht valt niet te zien, daarvoor hebben we het duister nodig. Want licht en donker, links en rechts, plus en min, vrouw en man, theorie en praktijk, yin en yang, koud en warm, hemel en aarde, het een kan zichzelf niet verklaren zonder het andere. Bedenk.. nooit ooit, zal of heeft een zwart-schijner of licht-sleurper, van licht duisternis kunnen maken. De Zachte Krachten Zullen Altijd Overwinnen. Lex, Amsterdam 2010

  7. Met interesse heb ik de bovenstaande reacties gelezen.

    Marg maakte terecht het onderscheid tussen het denken en het weten. Het persoonlijke ego (de denker) als een straal van het reïncarnerende ego. Binnen dit bestaan als een zelfbewuste persoonlijkheid ‘spelen’ we slechts een deel van een meeromvattend levensverhaal. Een verhaal wat besloten ligt binnen de ervaringen van vele levens en waar we voortdurend nieuwe karmische zaden planten als laten ontkiemen (uitwerken) middels onze vrije wil.

    Binnen de ervaringen van vele levens is ons breingerelateerde denken (als een stoffelijk/psychische uitdrukking) veelal niet in staat verder te kijken dan zijn eigen beperkte horizon. Maar toch schijnt onophoudelijk de inspiratie van ons hoger Zelf tot ons, die af en toe de sluiers van onwetendheid en ons gevoel van het dualisme even doet vergeten. Op dat moment wéten we of ervaren we zoiets wat andere beschrijven als een moment van mystieke vervoering of verlichting. Dat moment kan kortdurend of langdurend zijn, afhankelijk hoe we daar zelf mee omgaan. Veelal gaan we weer over tot de orde van de dag, maar blijft deze ervaring als inspiratiebron hangen. Iedereen kent wel een dergelijk moment van beschouwing, ongeacht hoe degene die ervaring ook wil benoemen.

    Lex benoemde de termen morfogenetische velden en het Akashaveld. Eerstgenoemde is een straal of uitdrukking van het laatstgenoemde. Ik raad het boek ” Op de grens van geest en stof ” aan van auteur Lawrence W. Fagg. Hij bespreekt hier de grondslag van elektromagnetisme interactie (EMI) op de uitdrukkingswijze van alle stoffelijke manifestatie. Elektromagnetisme is een lagere uitdrukking van wat in de theosofie ook wel Fohat wordt genoemd. Elektromagnetisme is als de ‘lijm’ die de sub-atomaire bestandsdelen samenvoegd en het doet gedragen zoals het dit doet. Aan elke stoffelijke manifestatie ligt een uiteindelijke geestelijke oorzaak aan ten grondslag.

  8. Jongens, ik ga dit echt niet allemaal lezen, jullie zijn ongetwijfeld hard aan het denken. Sorry.
    Maar mooi, want rust roest.
    Maar mag ik het kort samenvatten dat al dat “hogere” dat hier wordt aangehaald, de versmade simpele natuur is waar wij heerser over zijn geworden, en waardoor wij nu denken dat er meer is, terwijl wij minder moeten worden? Die natuur bestaat immers uit energie die op voor ons onnavolgbare wijze ons heeft doen ontstaan.
    Het opbranden van die energieën zorgt voor een “ontwikkeling”, let wel: ont-wikkeling, het ontstaan van steeds een nieuwe fase om die energie te behouden.
    Alleen het grootste en het kleinste (eenheid) zin onsterfelijk, te weten het universum en het atoom.
    Alles daartussen is aan verandering onderhevig.
    Oftewel dat is het geestelijke, de geest van leven. Zoals daar zijn brandende sterren, stollende planeten, leven op planeten… allemaal prachtig in verhalen neergelegd over hoe dat leven steeds een nieuwe fase ingaat. Waarbij je onder leven, alles wat beweegt moet verstaan.
    Daarin hebben wij een plaats, haha anders waren we er niet en zaten we hier niet te zeiken.

    Dit alles is ons nagelaten uit Oude Wijsheid, en leidt in ons enorme ego tot aberraties die alles vertalen naar iets wat met ons overleven en onze bijzondere plaats van doen heeft.
    Very funny.
    En snapt iemand dan dat het denken, wij dus, het ego, nóg veel lager staat dan bv. een grasspriet, die volop leeft? En dat al die praat hier weer dient om jezelf omhoog te houden, bij een steeds toenemend gebrek aan energie?

    Sorry hoor, er valt een hoop te snappen en wonderlijks te ontdekken, maar niet dan nadat je je kapot heb geschaamd over wat we nu het doen zijn onder het mom van… allemaal leugens voor eigen bestwil!!!!.

    Ik weet het allemaal ook niet zo goed, maar zoiets als bovenstaand is het wel.

    Thank you.

  9. Zowel het ego-bewustzijn als de grasspriet zijn allebei uitingen van een levende natuur. Elk kent een egoïstisch centrum (een monade) die elk dezelfde grondslag deelt.

    Of we nu spreken over een atoom of over een zonnestelsel, elk vertegenwoordigd een eigen individuele hiërarchie, onderverdeeld in een oneindig aantallen van hiërarchieën. Iedere hiërarchie vertegenwoordigd zijn eigen unieke wijze van uitdrukking, die we slechts vanuit ons eigen beperkte spectrum van waarneming kunnen waarnemen en interpreteren.

  10. Jammer dat ik niet meer op “beantwoorden”kan drukken op de geëigende plek.
    sowieso zou ik het leuk vinden als ik terug kon vinden waar een reactie kwam. Ik zie altijd alleen de laatste 4 of 5 reacties van het geheel.

    Die trots dat je geen talent heb om iemand anders te zijn… hahahah. Jij bent mij en ik ben jou, tenzij je je uiterste best doet om een EIGEN plek in te nemen.
    Thank you for laughing, dat is weer een heel grappige ego-beweging.

  11. Frank, is er een natuur die niet levend is?

    Alles daarin kent een egoistisch centrum omdat het anders niet overleeft, niet had bestaan zelfs. Alles moet vechten om te overleven.
    Dat zou dan die gemeenschappelijke grondslag zijn, een gevecht om de benodigde energie om te surviven.
    Volgens mij heeft dat iets met de 5-elementen leer te maken, maar daar weet ik niets van.
    Ik snap alleen die monade niet, wat betekent dat?

    Die unieke wijze van uitdrukking zie ik ook wel in de verscheidenheid in de natuur. Een planeet is anders dan een boom is anders dan een dier, en toch gehoorzamen ze aan dezelfde wetten van Leven oftewel energie.
    Het mooie van wat jij zegt is dat alles leven is.

    Voor ons geldt onafwendbaar ook dat we aan dezelfde wetten gehoorzamen, en hoe zit dat dan alles in elkaar?
    Hoe overleven wij?
    En moeten wij mensen als “kroon op de schepping”, Ieder een individu geworden zijn die de ander niet meer verstaat, zoals een boom een dier niet meer verstaat?
    Hebben wij zelfs binnen onze mensensamenleving alles zo uitgewerkt, uit-evolueerd, dat die hiërarchische indeling binnen onze soort zelve ten top is gevoerd en we niets anders meer zien en beleven dan onszelf en onze onderlinge gevechten?

  12. Ik beschouw de mens niet als de kroon van de schepping. De mens is slechts een onderdeel van al het geschapene. (ofwel het gemanifesteerde) Zonder bomen, zonder dieren en zelfs zonder alle miniscule bacterieën zou de mens überhaubt niet eens kunnen bestaan. De mens is een onderdeel van een complex samenspel van verschillende eco-systemen. Die gedachte kunnen we ook op kosmische schaal toepassen, want zonder onze maan en de zon zou het leven (zoals we dit nu kennen op deze aarde) nooit hebben kunnen ontwikkelen. Deze feitelijke gedachte zou een mens een stuk bescheidener moeten maken.

    De natuur is levend omdat elk aspect van diezelfde natuur (hetzij organisch of anorganisch) letterlijk fibreert op het ritme des levens. (de trillingssnelheid vanuit de sub-atomaire werkelijkheid en die de vorm creërt zoals wij die vanuit onze menselijke zintuigen kunnen aanschouwen-ieder atoom en zelfs iedere ster ‘zingt’ letterlijk zijn eigen lied) Omdat al die ogenschijnlijk verschillende vormen gehoorzamen aan dezelfde wetten, is het logisch te veronderstellen dat ze allemaalgebonden zijn aan eenzelfde bron. Die bron zou je de monade kunnen noemen. Blavatsky verwoordde het al toen ze opschreef dat elk mathematisch punt in de oneindige Ruimte in haar kern een monade behelst.

    Echter vorm is voortdurend aan veranderingen onderhevig. Vorm is nooit blijvend, ongeacht over welke vorm we in de levende natuur spreken. De mens niet uitgezonderd. Dat proces van veranderingen valt niet te overleven, net zo min dat een fysieke mens eeuwig in zijn huidige vorm blijft bestaan.

    In mijn visie is de mensheid allesbehalve uitgeëvolueerd. Kijk alleen maar hoe de laatste twintig jaar de opkomst van een multi-mediale wereld de denkwijze van de gemiddelde mens heeft veranderd. De wereld veranderd steeds meer naar een collectieve eenheid, ondanks de heftige gebeurtenissen die we dagelijks in onze wereld kunnen aanschouwen. Die problemen zijn van verre opgelost, maar de burger van vandaag heeft steeds meer toegang (en een toenemende invloed) op die gebeurtenissen. Dat maakt de wereld van vandaag ook zo interessant. Tegelijkertijd ben ik een rationeel ingesteld persoon. Grote evolutionaire omwentelingen gebeuren niet binnen enkele mensenlevens, want hier gaat in de regel een veel langere periode overheen. Over vijftig jaar zal de wereld veranderd zijn, maar tegelijkertijd zal de aard van de mens weliswaar amper zijn veranderd. Het zal waarschijnlijk blijven strijden om economische macht, vrijheid en de laatste grondstoffen die ons leven zo vergemakkelijken. Spreken we over vijfduizend jaar, 50.000 jaar of zelfs over 5 miljoen jaren, dan pas zien we misschien de werkelijke veranderingen. Maar dat kan alleen ons nageslacht beoordelen.

  13. Beste Frank
    vreemd dat je niet de kroon op god’s schepping bent als ik in je vervolgverhaal lees wat jij allemaal weet (maar niet heus).
    Ik kan er niet echt brood van bakken.
    De mens is een onderdeel van het geschapene en totaal afhankelijk van de natuur om hem heen (daar ben ik het mee eens), maar toch zal in het proces van verandering waarin niets kan overleven, de mens wél overleven alleen niet in zijn huidige vorm?
    Leuk woord wel, huidig.

    Jammer dat je dat van die monade ook niet weet.
    Voor zover ik het snap is het de monade van tegengestelde energieën, positief en negatief, ofwel Yin en Yang in oosterse termen, datgene wat altijd een spanning heeft ten opzichte van elkaar en dus voor het bewegen zorgt.
    Dat bewegen is leven, of je het nou over sterren of over mensen hebt in de monade van man en vrouw, en heeft als basis dezelfde energetische wetten maar heeft allerlei verschillende vormen. Zoals jij dat ook zegt in mooiere woorden.
    Als die spanning verdwijnt, verdwijnt het leven.
    (dit heb ik allemaal natuurlijk niet van mezelf)

    Laat ik stellen dat ik je visie op onze tijd totaal niet kan delen.
    De mens wordt steeds zwakker en besteedt daarom steeds meer uit aan machines. Nu hebben we zelfs een denkmachine. De multimediale wereld ontstond toch niet vanzelf? Die hebben wij toch bedacht?
    Gezien het denken de overleving is van de mens, denk ik wel dat we zijn uitgeëvolueerd.
    Zo’n kernbom en alle andere wapens die wij zo intelligent vanuit bestudering van de natuur hebben weten te maken kunnen daar wel eens bij helpen.

    Dat die denkmachine al onze gedachtes weer aan elkaar verbindt vind ik ook heel interessant, maar anderszijds is daarmee de cirkel ook rond en de spanning eruit, want alle jongeren willen nu hetzelfde (wat het rijke westen heeft).

    Ooit waren we niet allemaal verschillende individuen maar meer een eenheid en totaal van elkaar afhankelijk om te overleven in de Grote Natuur.
    Nu zijn we een artificiële eenheid van ieder voor zich en ieder een eigen waarheid.
    Want de echte waarheden komen bepaald niet veel aan bod.

    Frank, je weet toch wel dat het menselijk is dat iedere beschaving zichzelf het beste en hoogste acht? Dat slaat toch nergens op? Wij hebben helemaal niets te zeggen!
    Er is alleen een soort anonieme instellingen-maatschappij waarbij niemand het meer overziet en niemand de verantwoordelijkheid heeft, en iedereen steeds machtelozer en kwader wordt.

  14. Wij zijn allen in het bezit van een ego afkomstig van een gekloonde aardklootgroepsbacterie (lol) met een monadische kern die het verschil tussen hoog en laag heeft overdacht, vooral als die in het bezit is van een hierarchisch geschoolde porche cabriolet en iemand anders in een oud volkswagentje op de vaste materie ziet rijden hah en nu heeft de nasa-groepsgeest die wij onterecht God noemen buitenaards leven ontdekt. das ist jah wahnsin (lol)
    http://www.nu.nl/buitenland/2462065/buitenaards-leven-gevonden-in-meteoriet.html

  15. Beste Marge, ook ik kan niet van alles brood bakken. Daarvoor heb ik ook een broodbakmachine in mijn huis, die ik overigens amper gebruik. (lol)

    Maar zonder dollen, waarom bedenkt de mens als soort zoiets als het maken van een dergelijke technologie? Daarin is de mens vrij uniek, want geen enkele andere soort zal zoiets als het internet proberen uit te uitvinden. Dit soort processen behoort tot de ingebouwde aard van de mens en deze ontwikkelingen gaan als vanzelf, ongeacht we nu spreken over het leren maken van vuur of de bouw van steeds grotere telescopen. Ik geloof niet dat de mens ooit is uitgeleerd, zelfs wanneer de omstandigheden hem/haar (tijdelijk) belemmeren nieuwe uitvindingen te doen. Geschiedenis laat geen ander beeld zien.

    De mens is zowel een individueel wezen als verwant binnen een groepscultuur. Ook daar is helemaal niets mis mee. Ongeacht we leven binnen verschillende samenlevingsverbanden, waarin de de verworven vrijheid van het individu verschillend zijn verankert. Ook deze processen zijn aan voortdurende veranderingen onderhevig en dus nooit blijvend te noemen. Dat maakt het geheel ook zo interessant. Idealisme is een drijfveer, een wijzer voor een bepaalde richting. Een idealistische wereld bestaat niet.

    Betreffende de monade, er bestaat genoeg theoretisch materiaal omtrent de monadenleer binnen de theosofie en andere stromingen. Lees en onderzoek het gewoon, blijft mijn devies. Ik ben zelf geen voorstander om dit soort theoretische vraagstukken als feitelijkheden weer te geven. Ontdek het zelf, dat kan een ander niet voor jou doen. Wat ik er wel over kwijt wil is dat het dualisme (tegenstelde energieën) behoren tot het rijk der illusie (maya) en dat voorbij de aard van het dualisme het rijk van de monade begint. Het bovenstaande geschrevene is natuurlijk een metaforische zinsnede.

    Rafie, ik heb idem het verhaal gelezen over de mogelijke buitenaardse bacterie in die desbetreffende meteoriet. Interessant. Ik denk dat we niet alleen in ons eigen zonnestelsel (Mars, Titan, Europa) buitenaardse sporen van biologisch leven zullen aantreffen, maar dat dit heelal vol zit met vergelijkbaar leven.

  16. Ja zonder dollen, de bacterie begint het wel weer van ons te winnen.
    Voor het waarom achter het daarom kun je, Frank, Siegfried Bok lezen die als een eenzame uitgespuwde zonderling de meest bizarre of prachtige(in ons beleven) verhalen doet over ons Zijn. Aan de basis is eigenlijk een volledig energetisch verhaal waar al het andere uit voorspruit, zelfs onze eigendunk (lol?).
    Zinloze opmerking natuurlijk, want je ontdekt het zelf (of niet).
    Maar ik noem het maar weer even hier, want een paragnost (Daan Akkerman) heeft aan deze man (een verketterd arts en chirurg) in zijn jonge jaren voorspelt dat hij de werken van Blavatsky zou afmaken, maar met de raad dat hij dan geen boeken moest lezen.
    Niet dat Siegfried Blavatsky kent, maar zo is toch geschied ten koste van een leven lang onderzoeken in wanhoop, en Siegfried’s vrouw Maria heeft dit gegeven recentelijk aangekaart op de site van Siegfried.
    http://wetenschapeindtijd.blogspot.com/2011/03/heeft-siegfried-w-bok-het-werk-van.html

    Het leek me wel passend om dat hier aan te halen.

  17. Dank voor de verwijzing. Ik moet zeggen dat ik nog nooit van de beste man heb gehoord, maar dat zal voor vele omgekeerd ook voor Blavatsky gelden. Voor mij zijn personen minder interessant dan de boodschap die ze verkondigen. Die boodschap of leer vindt je in de kern overal terug. Telkens met een ander ‘jasje’ aan. Daarom is het niet altijd eenvoudig om door de bomen het bos te zien. Vandaar mijn advies dat mensen zelf moeten onderzoeken wat hun het beste aanspreekt. Mijn ervaring blijft, dat indien iemand gaat morrelen aan andermans denkbeelden, je uiteindelijk fanatisme overhoudt. Dat zien we juist in deze tijd vol hernieuwde (commerciële) stromingen. Al is dit verhaal natuurlijk niet nieuw. Ook in de tijd van Blavatsky had je verschillende stromingen (waaronder de spiritisten) die elkanders denkbeelden bestreden.

    Er bestaat echter een groot verschil tussen het occultisme en paranormale vermogens. Dat kan een hulpmiddel zijn om het kaf van het koren te scheiden. Je ziet dat uiteindelijk deze personen het gebruik van paranormale vermogens de rug toe keerde. Want onzorgvuldig gebruik hiervan zal op den duur meer kwaad dan goed doen.

    Vogels vallen al decennia uit de lucht, vissen blijven sterven onder ‘mysterieuze’ omstandigheden en de Bijbel (zoals wij hem nu kennen) is al hoe vaak niet herschreven? Ook roepen ouders al ruim honderd jaar over hun nieuwetijdskinderen. Oude christelijke apocalyptische voorstellingen hebben in de vorige- als deze eeuw een nieuwe opleving gekregen. Vooral de Mayakalender biedt gelovigen een datum (21 januari 2012) dat de oude wereld vergaat en een nieuwe verschijnt. Hierover discusseren heeft weinig zin, want het geloof zit erg diep verankert. Bovendien is rondom 2012 een industrie ontstaan die commercieële belangen dienen. Het beste lijkt mij gewoon afwachten en kijken of de wereld na 21 januari 2012 als vanouds doordraait.

  18. Frank, dit vind ik een hele goeie: “Mijn ervaring blijft, dat indien iemand gaat morrelen aan andermans denkbeelden, je uiteindelijk fanatisme overhoudt.”

    Net als jij vind ik ook de boodschap belangrijker dan de boodschapper. Al is het wel zo dat hoe lastiger die boodschap voor een ander te begrijpen is, hoe minder de boodschapper vat heeft op zijn/haar eigen boodschap.

    Overigens is bij mijn weten die Maya datum 21 december 2012, maar dat terzijde.

  19. Morrelen aan andermans denkbeelden kan een vorm van hysterie betekenen. Volgens mij wordt aan kinderen, pubers en jong-volwassenen hun’ denkbeelden het meest fanatiek “gemorreld”. Hersenspoelingen zijn er in de vreemdste soorten en maten.
    Niet iedereen verkiest een authentieke versie van kijken naar de werkelijkheid. Veel mensen hebben er behoefte aan denkbeelden van anderen of van boeken, of groepen, te “kopieren” omdat dat hun leven stabiliteit verschaft. Maar weinig mensen vinden zelf hun versie van de waarheid uit, en als men dat dan denkt te hebben gedaan, dan blijkt vaak dat het heel vroeger al lang heeft bestaan.

  20. nee het is niet bedoeld als excuus Rita, ik begrijp je reactie niet zo goed. Waarom zou het als excuus bedoeld moeten zijn dan?

    1. Ik vond het een beetje als excuus klinken voor het niet zelf onderzoeken van wat er is en in plaats daarvan anderen achterna lopen.

      1. Ja Rita, het is geen excuus, maar meer de constatering dat we allemaal steeds opnieuw het wiel proberen uit te vinden, als gevolg van het feit dat we eigelijk maar zo kort leven en toch in die korte tijd de wereld compleet willen begrijpen met onze geest. groetjes rafie

        1. Volgens mij is het de bedoeling van ons menszijn dat we uiteindelijk iets gaan begrijpen van onszelf en daarmee van de wereld.. Dat kan een ander niet voor je doen.

          1. Dat is ook wel zo, maar de wereldse samenleving en de maatschappij als geheel maakt ook een ontwikkeling door, als individu draag je daar verantwoordelijkheid voor en wil iedereen graag zn steentje bijdragen, alleen is het punt dat die ontwikkeling lang niet altijd efficient verloopt. De mensheid als geheel kan de evolutie versnellen maar op sommige punten ook vernietigen. Wat ik bedoel is dat het iemands verantwoordelijkheid is om zijn of haar vrije kijk op de samenleving te behouden en je niet laten beinvloeden door vooringenomenheid, anders komen er alleen maar rampen voort uit het begrip van de wereld.

  21. Frank begon met dit onderwerp van morrelen aan andermans denkbeelden, en Rafie heeft een leuke reactie.
    Laten we wel wezen, we zijn allemaal gehersenspoeld tot en met. Als je allemaal hetzelfde gehersenspoeld ben, merk je het zelfs niet meer op. De denkbeelden waar nog over gediscussieerd wordt zijn nog slechts het topje van de ijsberg.
    En zo worden al die denkbeelden voor iemand die dat ziet, een soort tsunami waar je niet tegen op kan roeien.

    Het feit dat we al die denkbeelden hebben is dus kernachtig!
    Wat is de waarheid achter, of onder, die denkbeelden?
    Waarom hebben wij die denkbeelden?
    Het zijn er ontelbaar veel, en van de meeste zijn we ons niet eens bewust. Ieder zijn eigen waarheid is dan toch niets anders dan ieder zijn eigen denkbeelden? Communicatie is al bijna onmogelijk daardoor.

    Voor mij gaat het niet over de boodschap, maar over hoe het in elkaar zit.
    En ik zou toch wel achterlijk zijn als ik dacht dat ik dat kon uitvogelen.

    1. Ik ben alleen geinteresseerd in een boodschap als die gaat over het ‘hoe het in elkaar zit’ en tja waarom zou je dat niet zelf kunnen uitvogelen?

  22. Nou eh Rita… ik ken mezelf, wat dat betreft dan toch!
    Dat heb ik echt niet in me.
    Wat ik wel even kwijt wil, is dat deze Siegfried nooit boven de problemen die hij in zijn leven had heeft kunnen staan ( en die waren niet gering), maar puur onderhevig is geweest aan alle machinaties die plaatsvinden door anderen en daarom steeds verder heeft moeten zoeken naar het waarom. Jij doet in mijn beleving het tegenovergestelde.

    En nog even Frank, waarvan ik eerst niet goed snapte waar je op antwoorde of doelde.
    Bijna niemand kent deze Siegfried Bok, daarom noem ik het ook.
    Niemand met enige status of aanzien zal hem een introductie geven, want alles met status is in wezen al vastgeroest in denkbeelden. Het topje van de ijsberg zal ik maar zeggen.
    Het is een vooral ontnuchterend mens. Hij ging alleen naar die paragnost omdat hij zulke vreemde uitleggende dromen had die hem buiten de wereld brachten, wat gewoon eng is en waarvoor hij een verklaring zocht.
    Hij heeft toevallig nog niet zo lang geleden, en dus vele jaren na dat consult, een grote confrontatie met deze paragnost gehad.

    Zijn “theorie” is zo anders, dat delen ervan eerst voor mij als een hersenspoeling voelden. Hij brengt het met grote kracht.
    Dat vond ik heel vervelend voelen, maar hij had mij ook mijn eigen ervaringen kunnen uitleggen waar ik verder nergens mee terechtkon. Zelfs niet bij bv. de rozenkruisers wat mij toch een wijze oude traditie leek.
    Zodat ik daarvoor openstond. (dat kreeg ik trouwens niet cadeau, moest het wel zelf doen).
    Bovendien wist ik veel te goed dat alles wat wij denken niet de werkelijkheid is, dus waarom niet iets compleet anders overwegen dat voornamelijk via omgekeerd zien de boel benaderd? Ik vertrouwde het!
    Toen ik het aanging begon ik werkelijk van alles te snappen en te zien.
    Haha, wat zijn wij toch stom, alleen omdat wij niet willen zien wat niet zo leuk is voor ons eigen ikje.

    Ook lijkt deze man regelrecht uit de Oudheid hierheen gestapt en is zijn woordgebruik heel bijzonder. De manier waarop hij werelvreemd is vind ik al zo’n puzzel trouwens.

    Wat dat betreft over boodschap en de persoon… het overviel mij ook als een bijzondere nooit eerder gekende ervaring dat ik daar geen onderscheid in voelde.
    Volgens mij kan het ook niet anders, dan dat de waarheid geen plek kan veroveren in onze wereld.

    “Haha”. genoeg “getuigd”, zo zie je maar dat een mens alleen van zich af praat.

    1. Jammer voor jou dat je zo’n laag zelfbeeld hebt, dat je denkt het niet zelf uit te kunnen vogelen. Nu begrijp ik wel je fascinatie voor iemand als de heer Bok beter..

      Waarom je denkt dat ik het tegenovergestelde zou doen als heer Bok is mij een raadsel. Maar dat is zoals je zegt ‘jouw beleving’. En ik heb niets met heer Bok.

  23. Dat slaat nergens op.
    Die bonussen van 3 miljoen vind ik ook fascinerend. Dat krijgt de zoon van iemand die ik ken, dus dat komt wel heel dichtbij. Hoe is dat mogelijk? Is dat niet verrot?
    Wat denk je Lieve Lita, moet ik daar iets aan proberen te doen?

    1. “zo zie je maar dat een mens alleen van zich af praat.” dit geldt idd voor jou. Of je daar wat aan moet doen is aan jou…

  24. Nou, daar ga ik niets aan doen.

    Blijft een fundamentele denkfout in dit artikel van Katinka dat onder Karma alleen wordt verstaan waar je last van heb, en alleen op wordt verstaan op individueel niveau.
    Ik denk niet dat er iemand zeurt als zijn karma 3 miljoen per jaar is, sterker nog, diegene zal beweren dat hij dat uit sterke eigen vrije wil heeft verdiend.
    Zou met vrije wil het Ego worden bedoeld? (plotselinge ingeving)

  25. Zou met vrije wil het Ego worden bedoeld? Marge stelt hier een interessante vraag. Wat verstaan we onder Ego? (zelfs met hoofdletter geschreven)

    Zonder brein geen ego. Het brein is een complexe interactie van ektromagnetische werkzaamheid. (EMI) Diezelfde kracht die verantwoordelijk is als de ‘lijm’ tussen de sub-atomaire werkelijkheid, die de atomen en moleculen samensmelten tot die brandbreedte die we vanuit onze vijfzintuigelijke werkelijkheid kunnen waarnemen en ervaren. Het vormt ons decor van werkelijkheid waarin we zelf meespelen.

    EMI, ontwikkelde uit een complex menselijk brein, zoiets wat wij ervaren als een persoonlijk zelfbewustzijn. Je kunt het principe ook omdraaien. Bewustzijn is allesomvattend en onze perceptie van een persoonlijk zelfbewustzijn is slechts een fractie van hoe het alomvattende bewustzijn zich manifesteert in oneindige variatie.

    Wil bestaat als drang om te manifesteren. In de vorm bestaat de wil als instrument om te ervaren.

  26. Frank, dank voor het meedenken.
    Ik weet nog steeds niet hoe ik erachter kan komen of iemand op me gereageerd heeft, tenzij ik ga zoeken of iedere dag de site bezoek (dat gaat niet lukken).

    Maar ik zat op een dwaalweg.
    Dat je het in de hersenen plaatst, is wel correct.
    Maar de vrije wil is een gevolg van het ontbreken bij de mens van een connectie met de werkelijke werkelijkheid (in de Bok-theorie, de man is medicus, vanwege het corpus callosum in de hersenen waardoor de verbinding tussen beide hersenhelften letterlijk is verkalkt (callosum), dus verbroken).
    Als gevolg daarvan is de wil “vrij”, d.w.z. niet meer verbonden aan echt weten, aan de natuurwetmatigheden.
    Deze “vrije” wil leidt zo tot steeds verder afdwalen, steeds eigener oplossingen zoeken van de mens, en als gevolg een steeds groter Ego.
    Het ego is nu zelfs zo hoog gegroeid, dat ieder denkt baas te zijn over zijn/haar leven of zelfs over de kosmos.
    Maar dat geldt dan vooral in ons rijke deel van de wereld.

    Zo worstelt Katinka met haar hernia en trekt terecht de conclusie dat ze anderen hoogstens kan over-tuigen (let op het woord!).
    Daaruit trekt ze de conclusie dat ze meer met zichzelf bezig moet zijn, maar dat was ze al. Misschien kan ze er zich meer op toeleggen werkelijk met anderen bezig te zijn.

    1. Hey Marg, laat Katinka toch een beetje zichzelf zijn, ze is een spirituele tweelingen, gemiddeld zijn 1 op de 4 mensen van het sterrenbeeld tweelingen spirituele zoekers die je alleen van de buitenkant leert kennen zonder dat je ze werkelijk kan doorgronden, dat kan voor anderen soms lastig zijn, maar echt kwalijk nemen kan je het ze niet. Hoe iemand werkelijk is, kan die zelf toch niets aan doen? En jij doet precies hetzelfde met anderen overtuigen met meneer de Bok he! Of is het niet zo dan? Zie er nou eens het nut van in dat iemand een boodschap de wereld in probeert te slingeren zou ik zeggen. groetjes rafie

  27. Haha Rafie, je bent werkelijk een schat zoals je voor Katinka opkomt.
    Mijn vader was ook Tweelingen dus ik ben niet geheel onbekend ermee, hij heeft mijn denken zowat gevormd. En mensen aan de buitenkant leren kennen kan ik niet.
    Maar, zoals je schrijft, Katinka lanceert dit blog dus probeer ik haar af en toe aan te spreken en iets terug te geven.
    Zij weet zelf wel of ze er iets aan heeft of niet
    Laat mij dat nou maar op mijn manier doen.
    Ik vind het verdomd jammer dat de wereld zo onpersoonlijk is geworden en zo ik-gericht. Wie zet je nu op een ander spoor?
    Natuurlijk snap ik ook dat iemand niet zomaar in deze materie duikt.
    groetjes, Marg

    1. Klinkt inderdaad nogal alsof je de les van die spijker nog niet geleerd hebt.

      Onpersoonlijk en ik-gericht – lijkt me een tegenstelling. Ik-gericht is PERsoonlijk.

      Ik ga hier overigens echt niet een lijstje maken van alles wat ik WEL voor anderen doe, alleen om jou tevreden te stellen.

      Als je denkt dat wat ik hier schrijf een volledige weergave van mijn leven is, dan heb je het echt mis.

  28. hi Katinka, vind je ook niet dat de boedhistische leer van het jezelf bevrijden van verlangens haaks staat op de christelijke ideaal om te bidden voor jezelf en anderen voor het verkrijgen van zieleheil en een plaatsje in de hemel?
    Ik heb de laatste jaren het idee dat het ego is om iedere keer bij god aan te klampen met gebed, ik kom uit een heel christelijke familie en ik merk al langere tijd dat het mijn geest belast als mensen veel voor mij bidden, ook bid ik zelf al lange tijd niet meer, en sinds ik ben opgehouden daarmee gaat het veel beter met mij. Ik zou graag je mening horen over het uitspreken van verlangens aan het adres van God. groetjes rafie.

    1. Ja, zeker: die twee spreken elkaar drastisch tegen – althans in theorie.

      In de praktijk echter bidden mensen in Boeddhistische landen heel regelmatig tot Boeddha zelf, of een van de Goddelijke Bodhisattvas om ofwel aards geluk en gezondheid, ofwel verlichting.

Reacties zijn gesloten.